Թարգմանություն

Մայրը դժգոհ էր: Նա թաղեց իր ամուսնուն և որդուն, թոռներին և ծոռներին: Նա հիշեց նրանց մանր ու հաստ այտերով և ալեհեր մազերով ու կռացած: Մայրը ժամանակի կիզված անտառում իրեն միայնակ կեչու պես էր զգում: Մայրը աղոթեց իր մահը շնորհելու համար ցանկացածը, ամենացավալին: Քանզի նա հոգնել է ապրելուց: Բայց ես ստիպված էի ապրել … Եվ մայրիկի միակ ուրախությունը թոռների թոռներն էին ՝ նույն խոշոր աչքերով ու թմբլիկ այտերը: Եվ նա կերակրեց նրանց և պատմեց նրանց ամբողջ իր կյանքը, ինչպես նաև իր երեխաների և թոռների կյանքը … Բայց մի օր մոր շուրջ հսկա կուրացնող սյուներ աճեցին, և նա տեսավ, թե ինչպես են իր ծոռները ողջ-ողջ այրվում, և ինքը գոռաց հալվող մաշկի ցավից և երկինք քաշեց չորացած դեղին ձեռքերը և հայհոյեց նրան իր ճակատագրի համար: Բայց երկինքը պատասխանեց կտրված օդի նոր սուլոցով և կրակոտ մահվան նոր բռնկումներով: Եվ ցնցումներով Երկիրը խռովեց, և միլիոնավոր հոգիներ թռան տիեզերք: Եվ մոլորակը լարվեց միջուկային ապոպլեքսիայի մեջ և պայթեց մասերի …